Οι "ζωντανές θεές" του Νεπάλ 


 

Εδώ κάποια κορίτσια λατρεύονται ως «ζωντανές θεές».

 Μέχρι να «λερωθούν» από την έμμηνο ρύση τους. Τότε χάνουν τη θεϊκή τους υπόσταση και γίνονται «βρώμικες» θνητές.

Σε κάποια χωριά του Νεπάλ, η έμμηνος ρήση είναι έγκλημα. Οι «ακάθαρτες» γυναίκες εξορίζονται, ζουν απομονωμένες στη φύση και στα άγρια θηρία και, αν επιβιώσουν, ξαναγυρίζουν στο σπίτι τους "καθαρές".


  • Σε άλλες περιοχές, πριν τα κορίτσια γίνουν γυναίκες λατρεύονται ως Kumari, δηλαδή ως θεότητες. Η επιλογή τους δεν είναι τυχαία. Γίνεται με πολύ αυστηρά χαρακτηριστικά.

Η λέξη Kumari σημαίνει παρθένα ετυμολογικά, ενώ τα κορίτσια που παίρνουν αυτή την ιδιότητα αντιμετωπίζονται ως «ζωντανές θεές» και θεωρούνται πως έχουν υπεράνθρωπες ιδιότητες και ως ενσαρκώσεις Ινδών θεοτήτων.

Η διαδικασία της μεταμόρφωσης σε ζωντανή θεά

Οι «ζωντανές θεές» επιλέγονται από τους ιερείς

με βάση 32 φυσικά χαρακτηριστικά τους

 όπως ο λαιμός τους,

το σχήμα των ματιών τους,

 η φωνή τους

ακόμα και το ωροσκόπιό τους.


Στη συνέχεια, για να αποδείξουν ότι είναι ικανές να γίνουν θεότητες, περνούν μια σειρά από τρομακτικές διαδικασίες.

Σε ένα από τα τεστ, το κορίτσι μπαίνει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με κομμένα κεφάλια ζώων, ενώ μασκοφόροι άνδρες χορεύουν γύρω της και προσπαθούν να την τρομάξουν.

Μόλις περάσει όλα τα τεστ, το κορίτσι μετακομίζει στο Kumari Bahal, η κατοικία του Kumari Devi, με την οικογένειά της. Βγαίνει από εκεί μόνο για τελετές μερικές φορές κάθε χρόνο και εξακολουθεί να είναι «ζωντανή θεά» μέχρι την πρώτη περίοδο της.


Οι πιστοί αγγίζουν τα πόδια και το μέτωπο των κοριτσιών, ως ένδειξη σεβασμού, ενώ κατά τη διάρκεια των θρησκευτικών εορτών τα κορίτσια ανεβαίνουν σε άρματα με τροχούς που σέρνουν οι πιστοί.

Από θεότητα... κοινή θνητή

Η Samita Bajaracharya, η οποία μεταμορφώνεται από θεότητα σε απλή κοπέλα, αφού μόλις είχε την πρώτη της περίοδο.

Η Samita δεν μπορούσε να περπατήσει κανονικά αμέσως μετά την απέλασή της από θεότητα, αφού την κουβαλούσαν πάντα καθώς τα πόδια μιας Kumari δεν επιτρέπεται να ακουμπήσουν το έδαφος.

Χρειάστηκε σχεδόν ένα μήνα προσαρμογής για να χτίσει την αυτοπεποίθησή της, να μπορεί να συναναστρέφεται με ανθρώπους και να συνηθίσει μια κανονική ζωή.








Πηγή: www.thetoc.gr/diethni/article/oi-zwntanes-thees-tou-nepal

  

Ιστορίες παιδικής εκμετάλλευσης σε τριτοκοσμικές χώρες γράφονται καθημερινά.

Σε ορισμένες περιπτώσεις οι ανήλικες νύφες 8-12 ετών, πεθαίνουν από εσωτερική αιμορραγία την

 πρώτη νύχτα του γάμου τους, αφού το σώμα τους δεν είναι ώριμο για να αντέξει σεξουαλική επαφή.

 Άλλες πεθαίνουν κατά τη διάρκεια του τοκετού, ενώ οι πιο «τυχερές» ζουν με ανεξίτηλα

σημάδια στην ψυχή και στο σώμα τους.

Οι γάμοι παιδιών σε μικρή ηλικία παραμένουν διαδεδομένοι στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Πρόκειται για μια πρακτική βαθιά συνδεδεμένη με την πολιτιστική παράδοση

και την φτώχεια των περιοχών αυτών,

ενώ η πρακτική του γάμου ανάμεσα σε ενήλικες και παιδιά όχι μόνο παραβιάζει τους νόμους

 για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά απειλεί τη σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη των περιοχών.

Οι διεθνείς συμβάσεις απαγορεύουν το γάμο παιδιών και καθορίζουν ως κατώτατο όριο

την ηλικία των δεκαοκτώ.

Οι νόμοι αυτοί βασίζονται στο επιχείρημα ότι τόσο τα παιδιά όσο και οι έφηβοι δεν είναι αρκετά

ώριμοι για να κάνουν επιλογές σχετικά με το γάμο, και ότι το να παντρεύονται σε τόσο

 νεαρή ηλικία ενδέχεται να τους προκαλέσει μόνιμες συναισθηματικές, σωματικές και ψυχολογικές βλάβες.

Επιπλέον, οι ειδικοί λένε ότι ο γάμος σε παιδική ηλικία παραβιάζει το αναφαίρετο δικαίωμα των

κοριτσιών στην εκπαίδευση και την εργασία. Παράλληλα, διαιωνίζει τη φτώχεια, αναστέλλει την

πρόοδο και την εθνική και παγκόσμια ανάπτυξη στόχων και απειλεί την σταθερότητα.

Η καθυστέρηση της ηλικίας του γάμου και η επένδυση στο μέλλον αυτών των κοριτσιών,

 αναφέρουν, μπορεί να έχει πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα που

 θα ωφελήσει τις κοινότητες αυτές στο σύνολό τους.

Αν δεν πεθάνει το σώμα τους, σίγουρα πεθαίνει η ψυχή τους

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας από την πλευρά του επισημαίνει τις επιπλοκές της εγκυμοσύνης,

οι οποίες παραμένουν η κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των κοριτσιών ηλικίας 15-19

ετών, σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, ενώ τα κορίτσια αυτά έχουν

διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν στη γέννα, από εκείνες που γίνονται

μητέρες σε ηλικία άνω των είκοσι ετών.

Παράλληλα, τα μωρά που γεννιούνται από μητέρες που είναι ακόμα έφηβες ή παιδιά,

έχουν μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας, τείνουν να έχουν χαμηλότερο βάρος γέννησης

και αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα και αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο του υποσιτισμού.

Τέλος, σε περιοχές με υψηλά ποσοστά μόλυνσης από το HIV,

ο πρόωρος γάμος κάνει τα κορίτσια πιο ευάλωτα στον ιό. Στην Κένυα και η Ζάμπια, μια μελέτη έδειξε ότι τα


ποσοστά μόλυνσης από HIV ήταν υψηλότερα στα

παντρεμένα κορίτσια σε σχέση με τα ανύπαντρα.






















Η ιστορία της Nujood Ali, ένός νεαρού κοριτσιού που παντρεύτηκε στα 8 της χρόνια,

ενώ στη συνέχεια βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε από τον σύζυγό της,

 συγκλόνισε πριν από λίγους μήνες τη διεθνή κοινότητα. Ωστόσο,

οι γάμοι των παιδιών παραμένουν νόμιμη και συνήθης πρακτική στην Υεμένη.

«Μου επιτέθηκε σεξουαλικά την πρώτη νύχτα του γάμου. Η μητέρα του με κρατούσε

ενώ αυτός με βίαζε»

 αναφέρει η Nujood. Τραυματισμένη, αναζήτησε καταφύγιο στους συγγενείς της,

 αλλά την έδιωξαν από τον φόβο ότι θα ντροπιάσει την οικογένεια.

Μη έχοντας κανέναν να στηριχθεί, πήρε ένα ταξί που την μετέφερε στο δικαστήριο όπου ο δικαστής,

εξοργισμένος από την ιστορία που του διηγήθηκε, της έδωσε διαζύγιο.

Ωστόσο η Nujood, στάθηκε απλά τυχερή σε μια χώρα που δεν αναγνωρίζει

 το συζυγικό βιασμό ως έγκλημα και δεν έχει ελάχιστη ηλικία γάμου.

Μια μεταρρύθμιση που επιχειρήθηκε να περάσει προκειμένου να επιβάλλει ελάχιστη

ηλικία γάμου στη χώρα δεν είχε καμία επιτυχία. «Το Ισλάμ δεν αναγνωρίζει

συγκεκριμένη ηλικία γάμου.

Γιατί δημιουργείτε πρόβλημα από το τίποτα;» αναρωτήθηκε ένα μέλος του

 κοινοβουλίου της Υεμένης.

Η Nujood είναι αποφασισμένη να συμβάλει στην απαγόρευση

των γάμων ανηλίκων όταν μεγαλώσει.

Δεν θα είναι εύκολο, ωστόσο, με χιλιάδες οικογένειες να αντιμετωπίζουν

ως μόνη σωτηρία τους από τη φτώχεια τον γάμο των ανήλικων θυγατέρων τους.


Πηγή:   www.thetoc.gr/magazine/anilikes-nufes---eniliki-barbarotita

Τρομακτικές εικόνες, Ανατριχιαστικές  ιστορίες κι όμως συμβαίνουν


Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν δεν έχουν ψυχή...

Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν δεν πρέπει να μιλούν, δεν πρέπει να βγαίνουν από το σπίτι μόνες τους. Όταν αρρωστήσουν πρέπει ΠΑΝΤΑ να συνοδεύονται από έναν άνδρα της οικογενείας για να πάνε στο νοσοκομείο. Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν εκλιπαρούν για βοήθεια, φωνάζουν σε όλους μας να τις ακούσουμε αλλά δεν μπορούμε. Η Μπούργκα δεν αφήνει το ουρλιαχτό τους να ακουστεί...


Η δικτατορία της Μπούργκας ζει και βασιλεύει στο Αφγανιστάν. Η γυναίκα δεν αξίζει περισσότερο από ένα σκυλί. (δεν λέμε γατί, γιατί η γάτα ήταν το αγαπημένο ζώο του προφήτη Μωάμεθ και σίγουρα στο Αφγανιστάν, έχει καλύτερη αντιμετώπιση από μια γυναίκα). Στη χώρα των Ταλιμπάν οι γυναίκες βιώνουν τη καθημερινότητα τους, τη ζωή τους μέσα σε μια κινητή φυλακή. Τη Μπούργκα. Ένα ένδυμα βαρύ (ζυγίζει τουλάχιστον 10 κιλά το ύφασμα του), ένα ένδυμα που καλύπτει απο τις τρίχες του κεφαλιού μέχρι και τους αστραγάλους μιας γυναίκας. Ολόκληρο το πρόσωπο και στο ύψος των ματιών, έχει ένα καφασωτό απλά για να βλέπουν ελάχιστα. Τίποτε δεν μένει ακάλυπτο.
Όχι το ιερό Κοράνι, ποτέ και πουθενά δεν μιλάει για συμπεριφορές κακομεταχείρισης της γυναίκας. Οι ιεροί νόμοι του Ισλάμ σε καμία περίπτωση δεν αναφέρουν ότι η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα. Πραγματικά εάν κάποιος μελετήσει το Κοράνι θα ανακαλύψει πως η θέση της γυναίκας στο σπίτι και την οικογένεια , η ακόμη και στο διαζύγιο δεν έχει να ζηλέψει το παραμικρό από μια δυτική χριστιανή . Όμως άλλο η θεωρία και άλλο η πραγματικότητα. Και στην περίπτωση των γυναικών του Αφγανισταν, η πραγματικότητα των Ταλιμπάν, είναι άγρια και τραχιά.
Και ενώ η Μπουργκα στο Αφγανιστάν όταν πρωτοεμφανίσθηκε στις αρχές του 1900, αποτελούσε σύμβολο ομορφιάς (την επέβαλε ο Σουλτάνος Habibula στις 200 εξαιρετικά όμορφες γυναίκες του χαρεμιού του .Οι πρώτες Μπούργκες ήταν από μετάξι και κεντημένες με χρυσές κλωστές ), σήμερα το ένδυμα αυτό είναι μια βασανιστική φυλακή 8-10 κιλών, απο πολύ χοντρό καραβόπανο χωρίς δυνατότητα περιφερειακής όρασης, που η γυναίκα φοράει συνέχεια.

Η γυναίκα στο Αφγανιστάν έχει πρόβλημα εάν αρρωστήσει, και όταν πρόκειται να γεννήσει. Η μπούργκα δεν βγαίνει ποτέ, και ο γιατρός που θα τις εξετάσει πρέπει να είναι γυναίκα. Αλλά γυναίκες γιατροί σπανίζουν, άρα μόνο, οι νοσοκόμες ότι κάνουν.

Ακόμη και όταν ο σύζυγος πεθάνει η γυναίκα δεν έχει καμία διεκδίκηση στην περιουσία του που θα τη βοηθήσει να ζήσει. Πρέπει να φύγει απο το σπίτι. (και εδώ ο νόμος των Ταλιμπάν δεν έχει καμία σχέση με το νόμο του Ισλάμ,το οποίο σαφώς ορίζει και καθορίζει υπέρ της γυναίκας την περιουσία του άνδρα της)



Στο Αφγανιστάν οι γυναίκες αυτοκτονούν, απαγορεύεται να τραγουδούν απαγορεύεται να μορφωθούν. Οι γυναίκες που είναι μόνες απαγορεύεται να δουλέψουν γι αυτό, ζητιανεύουν στην άκρη του δρόμου.
Οι γυναίκες δεν αγγίζουν τα παιδιά τους.Ακόμη και όταν είναι μωρά για να θηλάσουν. Πως θα μπορούσαν να το κάνουν άλλωστε. Η μπούργκα είναι μια φυλακή ψυχής και ταπείνωσης.

Η γυναίκα στο Αφγανιστάν λιθοβολείται, ακόμη. Θάβεται ζωντανή μέχρι τη μέση για να μην μπορεί να κουνήσει τα χέρια της και να προστατευτεί και λιθοβολείται. Ακόμη και εάν πέσει θύμα βιασμού λιθοβολείται εκείνη και όχι ο θύτης...