Αυτό-εμπιστοσύνη & διαίσθηση
Μεγαλώνοντας (λίγο περισσότερο), διαπιστώνω, ότι η περιβόητη έκτη αίσθηση, που αποκαλούμε διαίσθηση, αποκτά όλο και περισσότερη ισχύ στη ζωή μας. Ισχύ που, προσωπικά τουλάχιστον, δεν είχα συνειδητοποιήσει και που δεν είχα αξιολογήσει κατάλληλα.Περνώντας όμως ο καιρός κι αρχίζοντας να την «ακούω» καλύτερα και κυρίως να την εμπιστεύομαι περισσότερο, παρατηρώ, ότι είναι ικανή να φέρει εξαιρετικά αποτελέσματα στη ζωή μου, σε όλους τους τομείς.Διαπίστωσα επίσης, ότι μπορεί να με γλιτώσει από «κακοτοπιές» και να με προφυλάξει από αρνητικές επιλογές.Πολλές φορές αναρωτήθηκα, καταρχάς, γιατί να μην την είχα ανακαλύψει νωρίτερα και κατά δεύτερον, γιατί να μην την είχα εμπιστευτεί, τις φορές τουλάχιστον που τη αντιλαμβανόμουν. Αυτό που ήταν πραγματικά άξιο για παρατήρηση, είναι το γεγονός ότι δεν την εμπιστευόμουν... τι κρίμα…Εμπιστοσύνη!... ή μάλλον… Αυτό-εμπιστοσύνη!!Αυτό ήταν το σημείο που διαφοροποιούσε όλη την κατάσταση.Γιατί αν υπήρχε η αυτό-εμπιστοσύνη, τότε, η διαίσθηση καθώς κι άλλα εσωτερικά μηνύματα που λαμβάνει κανείς, θα ήταν ικανή να αναδειχτεί και να αναπτυχθεί μια τέτοια σχέση με το ανώτερο αυτό κομμάτι του εαυτού μας, ώστε κάθε απόφαση και δράση μας να στεφόταν από επιτυχία.Διαπίστωσα επίσης, ότι, ενώ την αναγνώρισα κι άρχισα να της δίνω, δειλά στην αρχή, το χώρο που της αναλογεί στις αποφάσεις μου, αρκετές φορές ωστόσο την αγνόησα…. με αποτέλεσμα, να το μετανιώνω και να τα «βάζω» με τον εαυτό μου, νιώθοντας θυμό κι ενοχές. Δηλαδή, η μη εμπιστοσύνη, δημιουργούσε επιπλέον αρνητικά συναισθήματα σε μένα, επιβαρύνοντας μια ήδη επιβαρυμένη κατάσταση.Έτσι… ένας φαύλος κύκλος ξεκινούσε κι αυτό… γιατί δεν είχα Αυτό-εμπιστοσύνη!Κι εδώ αναρωτιέμαι: τελικά τι κάνει έναν άνθρωπο ικανό να αναπτύξει τα εσωτερικά του χαρίσματα και τι είναι αυτό που μπορεί να αναπτύξει τη δυναμική του στο έπακρο? Από τι θα μπορούσε να επηρεαστεί και να αναδειχθεί? Τι εμποδίζει αυτή την ανάπτυξη?Μέσα στην πορεία της εκπαίδευσης με το Νεύρο – Γλωσσικό Προγραμματισμό και την Κλινική Υπνοθεραπεία, πήρα τις απαντήσεις που χρειαζόμουν. Πήρα τη γνώση και κυρίως την «θεραπεία» μου, ώστε να «ενώσω» τους δυο αυτούς κόσμους που συγκρούονταν και δημιουργούσαν διχασμό μέσα μου. Δεξί κι αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου μου, άρχισαν να «φλερτάρουν» το ένα το άλλο και μέσα από την πορεία που έχει κάθε σχέση της ζωής μας (ξέρετε: ανασφάλεια, αμφισβήτηση, άντε και να σε παρατηρήσω, για να δω τι θα κάνεις, οκ, καλά τα πάμε, ναι μου αρέσεις, περιμένω να δω αν θα σταθείς όπως πρέπει δίπλα μου… κι όλα αυτά τα σημεία που σκέφτεται κάθε ένας μας σε κάθε σχέση), άρχισαν να συνεργάζονται αξιοθαύμαστα μεταξύ τους. Κυρίως αναγνώρισαν το ένα το άλλο κι άρχισαν να αποδέχονται τις ιδιαιτερότητές τους. Αναγνώρισαν ότι π.χ. το αριστερό μέρος του εγκεφάλου, επηρεασμένο από το «δυτικό» τρόπο ζωής, την επιθυμία για έλεγχο και προβολή, την ανάγκη για υλικά πράγματα, την διάθεση να προβλέπει… κ.α… είχε μια τάση να γίνεται όλο και πιο αγχωμένο… σε αντίθεση με το δεξί μέρος του εγκεφάλου και τον «ανατολίτικο» τρόπο ζωής, την διάθεση για «σύνδεση» με την πηγή, την αποδοχή της ροής, την πίστη στο ωραίο, την πρόθεση για μοίρασμα… κ.α… είχε μια τάση για αγάπη και χαρά… ξεκίνησαν να αναμειγνύουν τα συστατικά τους και να αναπτύσσεται μια πιο ολοκληρωμένη εγκεφαλική λειτουργία, στηριζόμενη στα ταλέντα και χαρίσματα του κάθε ενός μέρους του εγκεφάλου.Μια λειτουργία διαφορετική για το κάθε ένα, στηριζόμενη στην από κοινού δράση και στην ομαδική ανάπτυξη μέσα από το «εμείς» και την εμπιστοσύνη… και τότε είναι ακριβώς, που η διαίσθηση, αυτή η περιβόητη έκτη αίσθηση (να γιατί λέγεται έκτη τελικά!), βρίσκει το κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθεί και να καρποφορήσει!!!Αυτό-εμπιστοσύνη και διαίσθηση, δημιουργούν ένα νέο μοντέρνο ζευγάρι ανάπτυξης της ζωής μας και της ευτυχίας μας, συνοδευόμενοι από την χαρά, την αγάπη, την ευγνωμοσύνη, την διόραση, τη σωστή λήψη αποφάσεων, τη μοναδική επιτυχημένη δράση που είναι ιδανική για το κάθε άτομο και φυσικά την περίφημη ευτυχία κι επιτυχία!!Πόσο μακριά ή κοντά μπορεί να φαίνονται σε κάποιον όλα αυτά, είναι καθαρά από το πόσο μακριά ή κοντά είναι η επικοινωνία των δυο αυτών κομματιών του εγκεφάλου του. Πόσο αρμονικά ή μη συνεργάζονται και το πόσο έχουν ρίξει τα τείχη ανάμεσά τους, εξαρτάται από το πόσο έχουν αποφασίσει να ενωθούν και να διαχυθούν το ένα μέσα στο άλλο.Το σίγουρο είναι, ότι οι τεχνικές του Νεύρο – Γλωσσικού Προγραμματισμού και της Κλινικής Υπνοθεραπείας, μπορούν να ανοίξουν διόδους επικοινωνίας μεταξύ των πιο υπέροχων ημισφαιρίων του εγκεφάλου μας. Όλοι αναγνωρίζουν τη δύναμη των μοναδικών αυτών τεχνικών κι όλο και περισσότεροι αποφασίζουν να ξεκινήσουν την εφαρμογή της στη δική τους ζωή μέσα από την εμπιστοσύνη στο σύστημα που έχουν οι τεχνικές, φέρνοντας συνεχώς και μόνιμα, τα πολύτιμα δώρα στη ζωή τους.Και φυσικά δεν μπορώ να σας πω, κάντε αυτό η κάντε το άλλο, αφού η απόφαση αυτή μπορεί να αναδείξει την ατελείωτη δυναμική της ζωή σας και να φέρει τα μέγιστα αποτελέσματα στον τομέα που επιθυμείτε και να αποφασίσετε να μην το κάνετε ή να το κάνετε... εσείς αποφασίζετε!
Με εκτίμησηΒΙΒΗ ΡΕΠΠΑ
πηγή: https://vivisvoicenlp.blogspot.gr/
Επειδή η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, όλοι μας κάποια στιγμή τυγχάνει να περάσουμε κάποιες δύσκολες καταστάσεις. Εκείνη λοπόν είναι η στιγμή που πρέπει να επικεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να αποδείξουμε στον εαυτό μας και όχι μόνο, πως αντέχουμε τελικά και δεν λυγίζουμε, ανακαλύπτοντας ετσι πτυχές του εαυτού μας, που ως τότε δεν γνωρίζαμε.Διαβάζοντας λοιπόν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο σκέφτηκα πως ναι, εμείς βάζουμε τα όρια και τις αντοχές και ότι πραγματικά η δύναμή μας είναι απέραντη.
ΓΑΛΗΝΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΙΚΥΜΙΑ
Πόση γαλήνη νοιώθει ο άνθρωπος μόλις αισθάνεται την τρικυμία να φεύγει από πάνω του, να τον προσπερνά, να τον αφήνει απαλά να ακουμπήσει στη γη, να αναπνεύσει αργά, σταθερά... πόση γαλήνη, πόση ανακούφιση, πόση ευτυχία... Επέζησα κι απ' αυτή τη φουρτούνα Θεέ μου, σε ευχαριστώ, λες από μέσα σου και η καρδιά σου γεμίζει οξυγονο!!! Πόσο μπορεί να πόνεσες, πόσο φοβήθηκες κάποιες στιγμές πως ίσως δεν θα τα καταφέρεις κι όμως εσύ έδειξες ότι μετά τη θύελλα υπάρχει φως, με σήκωσες στα πόδια μου, μου θύμισες τις αντοχές μου, με έκανες να μάθω τα 'οριά μου και με έκανες να τα ξεπεράσω! Μου έδειξες ότι δεν υπάρχουν τα όρια που βάζω στον εαυτό μου, πως η δύναμη του ανθρώπου είναι απέραντη, μου έδειξες να ανοίγομαι στο κενό και να μην χάνομαι , αλλά να το αγκαλιάζω, να βάζω στόχο τον ουρανό, το άπειρο...!Και πόσο όμορφα διαφορετικός βγαίνει ο άνθρωπος μετά από τη φουρτούνα...! Λάμπει από ένα φως υπερκόσμειο, αποκτά μια αυτάρκεια μοναδική, γίνεται ικανός να ξεκινήσει τα πάντα από την αρχή, να κινηγήσει τη ζωή, να κάνει βίωμα το όνειρο. Δέν υπάρχει για τον άνθρωπο μεγαλύτερη ικανοποίηση από αυτή... Αν γίνεις κι εσύ λίγο παρατηρητικός, μπορεί να δεις αυτή τη σπίθα να ξεπηδά από κάποια περαστικά μάτια που σε απαντούν στο δρόμο... Μάτια άγνωστα σε σένα μάτια ζωντανά πιο "ζωντανά" από το "κανονικό" ... Μάτια που έπεσαν στη φωτιά, βαφτίστηκαν στο καμίνι τού πόνου και αναγεννήθηκαν σε κάτι μαγικό, φωτεινό...Δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο στη ζωή απ' αυτές τις φουρτούνες, απ' αυτές τις επισκέψεις τού πόνου...!!! Αυτή η γνώση να μείνει για πάντα στη μνήμη, όταν η επόμενη φουρτούνα θα έρθει να ταράξει τα νερά μας... Η ζωή είναι πανέμορφη, η ζωή είναι μαγική, όχι γιατί μπορεί σήμερα να μας έφερε κάτι καλό, αλλά γιατί μας χαρίζει πολύτιμα μαθήματα, δεν ανέχεται τη στασιμότητά μας, μας σπρώχνει στο παρακάτω, μας σπρώχνει στο αύριο...! Να πιστεύουμε, να ελπίζουμε, να αγαπάμε, αυτό είναι μόνο το καθήκον μας... Τίποτε άλλο δεν είναι στο χέρι μας...Μέχρι την επόμενη φουρτούνα.... γιόρτασε τη νίκη σου!!!
πηγή... apostagmatakardias.blogspot.gr/2011/11/blog-post_21.html
ΤΟ ΠΕΝΤΑΘΛΟ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ
Η ζωή είναι μια ηχώ.
ότι, στέλνεις αυτό λαμβάνεις πίσω.
ότι, σπαίρνεις αυτό θερίζεις.
αυτό που δίνεις, αυτό παίρνεις.
Ότι, βλέπεις στους άλλους υπάρχει σε σένα.
Θυμίσου, η ζωή είναι μια ηχώ.
πάντα επιστρέφει σε σένα.
Αυτό που σκέφτεσαι επίμονα,
Θα επιμένει να υπάρχει πάντα στη ζωή σου.
Οι Τέσσερις Συμφωνίες
1) ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΑΜΕΜΠΤΟΙ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΑΣ
Να μιλάτε με ευθύτητα. Να λέτε μόνο ότι εννοείτε. Αποφύγετε να χρησιμοποιείτε το λόγο εναντίον του εαυτού σας ή ως μέσω για να σχολιάζετε άλλους. χρησιμοποιήστε τη δύναμη του λόγου σας προς την κατεύθυνση της Αλήθειας και της Αγάπης σας
2) ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΤΊΠΟΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ.
Καμιά πράξη των άλλων δεν γίνεται εξετίας σας. ότι λένε και κάνουν οι άλλοι αποτελοί μια προβολή της δικής τους πραγματικότητας του δικού τους ονείρου. Όταν είστε απρόσβλεπτοι στις γνώμες και πράξεις των άλλων δεν θα υποφέρετε από αναίτιο πόνο.
3) ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
Βρείτε το θάρρος να ρωτάτε και να εκφράζετε τις αληθηνές επιθυμίες σας. Επικοινωνήστε με τους άλλους όσο πιο ξεκάθαρα γίνετε, ώστε να αποφέυγετε παρεξηγήσεις, θλήψεις, δράματα. Με αυτή και μόνο τη συμφωνία, μπορείτε να μεταμορφώσετε εντελώς τη ζωή σας.
4) ΔΙΝΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ
Το καλύτερο που μπορείτε να δώσετε αλλάζει από λεπτό σε λεπτό: θα είναι διαφορετικό όταν είστε υγιείς, διαφορετικό όταν είστε άρρωστοι. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να δίνετε πάντα τον καλύτερο εαυτό σας και θα αποφέυγετε έτσι την αυτοκριτική, την αυτοτιμωρία και την απογοήτευση.
πηγή: Ψυχολόγος Βιβή Ρέππα
Μικρά αποσπάσματα από το άρθρο της ψυχολόγου Παναγιώτας Κυπραίου.
Παιδί και έφηβος , οικογένεια
Ο σχολικός εκφοβισμός είναι μια ανεπιθύμειτη, επιθετική συμπεριφορά κατά την οποία ένα παιδί ή έφηβος χρησιμοποιεί τη μεγαλύτερη δύναμη ή εξουσία που θεωρεί ότι έχει σε σωματικό επίπεδο ή σε "ευαίσθητο" Προσωπικών δεδομένων ή σε δημοτικότητα, για να ασκήσει έλεγχο ή να βλάψει άλλα παιδιά.
Μπορεί να διαδίδει φήμες,να χλεβάζει, να ταπινώνει, να επιτήθεται σωματικά κοκ. ουσιαστικά ο εκφοβισμός είναι μια κατάχρηση εξουσίας.
Γιατί ένα νεαρό άτομο ασκεί σχολικό εκφοβισμό;
Επειδή του δίνει ισχύ. Αυτό μπορεί να είναι πολύ επιθυμητό και δύσκολο να του αντισταθεί για ένα παιδί ή έφηβο που συχνά αισθάνεται ανίσχυρο στη ζωή του. Ή επειδή υποφέρει μέσα του και η επιθετική συμπεριφορά τον κάνει να νιώθει λίγο καλύτερα για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Σε πολλές περιπτώσεις κάποιος τον έχει ταπεινώσει, απειλήσει ή βλάψει τον ίδιο, πράγμα που τον κάνει να θέλει να ταπεινώσει, να απειλήσει ή να βλάψει κάποιον άλλο.
Πως μπορώ να πρστατεύσω το παιδί μου απέναντι στον εκφοβισμό;
Ως γονείς, δεν μπορείτε να θωρακίσετε απόλυτα το παιδί σας απέναντι στον εκφοβισμό. Υπάρχουν πάντα άνθρωποι που πληγώνουν πάντα τους άλλους και το παιδί σας κάποιες φορές θα διασταυρωθεί μ' αυτούς. Επείσης όλα τα παιδιά θέλουν να περνάει το δικό τους, οπότε κάποιες φορές θα κάνουν κατάχρηση εξουσίας. Αυτό είναι φισιολογικό αναπτυξιακά και βραχίβιο , σε ένα πλαίσιο όπου παραλληλα αναπτύσουν ενσυναίσθηση.
Στόχος του γονέα δεν είναι να "μονώσει" το παιδί του αλλά να το υποστηρίξει να αναπτύξει επίγνωση και δεξιότητες ώστε να προστατεύσει τον εαυτό του και να ζητήσει βοήθεια αν είναι απαραίτητο.
Ωστόσο μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να αναπτύξει ικανότητες που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει την εκφοβιστική συμπεριφορά. Επίσης μπορείτε να τον αποτρέψετε ώστε να γίνει ο ίδιος θύτης εκφοβισμού.
Ας δούμε μερικούς τρόπους απ' αυτούς.
,
1) Προσφέρετε το πρότυπο της σχέσης που διέπετε από συμπόνια και σεβασμό από τη μικρή ηλικία του παιδιού.
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να προστατεύσετε τα παιδιά από το να πέσουν θήματα και να γίνουν θύτες εκφοβισμού είναι να τα μεγαλώστε σε μια σχέση αγάπης και σεβασμό παρά χρησιμοποιώντας την εξουσία ή τη δύναμη για να τους ασκήσετε έλεγχο._ _
2) Μείνετε συνδεδεμένοι με το παιδί σας σε όλες τις περιστάσεις.
Τα μοναχικά παιδιά είναι πιο πιθανό να παίσουν θύματα εκφοβισμού. Να θυμάστε ότι η ανατροφή του παιδιού είναι κατα 90%. Η καθοδήγηση, δεν θα πετύχει αν δεν έχει τη στενή σχέση να την υποστηρίξει και απλά θα απόμακρίνει το παιδί σας. κρατήστε ανοιχτή την επικοινωνία μαζί του ό,τι κι αν συμβαίνει.
3) Προσφαίρετε ένα πρότυπο αυτοπαιπήθησης στη συμπεριφορά προς τους άλλους ανθρώπους.
Αν έχετε την τάση να υποχωρείτε εύκολα, ώστε να μην κάνετε σκηνή και στη συνέχεια να νιώθετε ταπεινωμένοι ήρθε η ώρα να το αλλάξετε αυτό, το παιδί σας μαθαίνει παρακολουθώντας εσάς. _ _
4) Διδάξτε στο παιδί σας πως να διεκδικεί και να υπερασπίζετε τον εαυτό του με σεβασμό.
Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους ενώ σέβονται τους άλλους ανθρώπους._ _
5) Διδάξτε στο παιδί σας τι ς βασικές κοινωνικές δεξιότητες.
Δυστυχώς, οι θύτες εκφοβησμού κατατρέχουν τα παιδιά που αντιαλαμβάνονται ότι είναι ευάλωτα._ _
6) Προπονήστε το παιδί σας με διάφορα παιχνίδια ρόλων για να μάθει να χειρίζεται τα πειράγματα και το εκφοβισμό.
Η έρευνα δείχνει ότι οι θύτες ξεκινούν με λεκτική παρενόχληση. Ο τρόπος που το θύμα ανταποκρίνρται στην πρώτη λεκτική επίθεση καθορίζεται στο αν ο "νταής" θα εξακολουθήσει να ενοχλεί αυτό το συγκεκριμένο παιδί._ _
7) Μάθετε το παιδί σας ότι δεν πρέπει να ντρέπεται, αν φοβηθεί από έναν "νταή" αν φήγει ή να το πει σ' έναν ενήλικα και να ζητήσει βοήθεια.
Οι καταστάσεις σχολικού εκφοβισμού μπορεί να κλιμακωθούν και η διατήρηση της αξιοπρέπειας είναι λιγότερο σημαντική από τη διάσωση της ζωής τους.
8) Διδάξτε τα παιδιά να επεμβαίνουν για να αποτρέψουν τον εκφοβισμό όταν βλέπουν να συμβαίνει σε άλλους._ _
9) Διδάξτε το παιδί σας τους βασικούς κανόνες αποφυγής "νταήδων"
Οι "νταήδες λειτουργούν ό,που δεν υπάρχου ενήλικες, οπότε αν το παιδί σας έχει πέσει θύμα εκφοβισμού, θα πρέπει να αποφεύγει χώρους όπου δεν υπάρχει επιτήρηση._ _
10) Μη διστάσετε να παρέμβετε.***
Η δουλειά του γονέα είναι να προστετεύει το παιδί του. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από το να μαθαίνει στο παιδί να υπερασπίζεται τον εαυτό του μπορεί κάλλιστα να χρειαστεί να μιλήσεις με τον δάσκαλο ή τον διευθυντή. Μην αφήνετε το παιδί σας να νομίζει πως είναι μόνο του σ' αυτό και μην υποθέσετε πως αν δεν υπάρχει σωματική βία, δεν τραυματίζεται βαθιά. Οι άσχημες λέξεις και η απομόνωση κάνουν πολύ κακό στην ψυχή μας και προκαλούν μακροχόνιες αρνητικές επιπτώσεις._ _
Άγχος φοβία: ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο φόβο και τη φοβία και πως εντείνονται οι συνθήκες κρίση;
~O φόβος είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα του ανθρώπου που προκαλείται από την συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου, μιας απειλής. Είναι μία φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού η οποία προκαλείται είτε αυθόρμητα είτε ως αποτέλεσμα σκέψεων.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε την διαφορά ανάμεσα στον φόβο και το άγχος, καθώς με αυτό περιγράφουμε μία κατάσταση η οποία περιλαμβάνει και συναισθήματα όπως ο φόβος αλλά αναφέρεται σε μία γενικότερη κατάσταση του οργανισμού.
Ο φόβος αποσκοπεί να μας προστατεύσει από μία απειλή, έτσι «ενεργοποιεί» την κατάσταση του άγχους προκειμένου να είμαστε σε ετοιμότητα να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο.
Οι αιτίες διακρίνονται σε εξωτερικές και εσωτερικές, αν και συνήθως βρίσκονται σε αλληλεπίδραση.
Ο φόβος λοιπόν μπορεί να προκαλείται από εξωτερικές καταστάσεις. Για παράδειγμα μπορεί να αντιλαμβάνομαι ότι στο εργασιακό μου περιβάλλον υπάρχει κίνδυνος απόλυσης και φοβάμαι ότι θα χάσω τη δουλειά μου.
Μπορεί όμως να προκαλείται και από εσωτερικές καταστάσεις όπως οι σκέψεις που κάνουμε και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον μας. Για παράδειγμα, πρόκειται να δώσω εξετάσεις και αν αποτύχω πιστεύω ότι θα απογοητεύσω τους δικούς μου ανθρώπους. Αυτή η σκέψη μπορεί να μας προκαλέσει το συναίσθημα του φόβου και να προκαλέσει μία κατάσταση άγχους. Έτσι, επειδή φοβάμαι, σκέφτομαι πιο απαισιόδοξα για ένα πρόβλημα π.χ στη δουλειά μου ή στις διαπροσωπικές μου σχέσεις.
Πρόκειται λοιπόν για μία αλυσίδα συναισθημάτων, σκέψεων και αντιδράσεων που μερικές φορές μας παγιδεύουν σε έναν φαύλο κύκλο που δυσκολευόμαστε να σπάσουμε.
Ο φόβος, παρόλο που θεωρείται ένα δυσάρεστο και έντονο συναίσθημα, λειτουργεί ως μηχανισμός επιβίωσης και προστασίας. Αν δεν υπήρχε το συναίσθημα του φόβου, ο άνθρωπος δε θα ήταν σε θέση να αντιληφθεί τους κινδύνους που τον απειλούν και θα ήταν ανίσχυρος να προστατεύσει τον εαυτό του και τη ζωή των άλλων. Όμως, ενώ ο φόβος είναι χρήσιμος, η φοβία είναι μια δυσάρεστη (συναισθηματικά) και άκρως δυσλειτουργική (ως συμπεριφορική αντίδραση) κατάσταση, που παγιδεύει το άτομο, περιορίζοντας τη ζωή του και χωρίς πραγματικά να την προστατεύει, όπως γίνεται στην περίπτωση του φόβουΠότε ο φόβος γίνεται φοβία;
Η κύρια λοιπόν διάκριση μεταξύ του φόβου και της φοβίας έγκειται στο ότι ο φόβος είναι μία φυσιολογική και αναμενόμενη αντίδραση απέναντι σε έναν πραγματικό κίνδυνο ή μία ορατή απειλή, ενώ η φοβία είναι μία υπερβολική αντίδραση φόβου, καθαρά υποκειμενική και εντελώς δυσανάλογη με το μέγεθος του πραγματικού κινδύνου ή της επικείμενης απειλής .Με άλλα λόγια, στη φοβία δεν υπάρχει αντικειμενικός, πραγματικός κίνδυνος κατά της ζωής του ατόμου, απλώς το ίδιο το άτομο αντιδράει ακριβώς σα να απειλείται η ζωή του. Σε αυτή την περίπτωση, όπου υποκειμενικά αξιολογούμε μία κατάσταση ως απειλητική, ο φόβος που πυροδοτείται και οι σωματικές αντιδράσεις ξεφεύγουν από τη φυσιολογική λειτουργία του άγχους, εκδηλώνονται πλέον ως φοβία. Η φοβία λοιπόν, είναι το παθολογικό άγχος που εκδηλώνεται αποκλειστικά σε συνάρτηση με συγκεκριμένες περιστάσεις ή αντικείμενα.
Στην περίπτωση των φοβιών αλλά και του άγχους, έχει πολύ μεγάλη αξία να αντιληφθούμε ότι δεν είναι τα φοβικά -εξωτερικά αντικείμενα αυτά καθαυτά που μας προκαλούν φόβο και άγχος, όσο ο τρόπος που εμείς τα αντιμετωπίζουμε, σκεπτόμενοι πάνω σε αυτά και αντιδρώντας ανάλογα. Για παράδειγμα, αν εγώ πρόκειται να κάνω ένα ταξίδι με το αεροπλάνο, και σκέπτομαι όλη την ώρα ότι το αεροπλάνο που θα ταξιδέψω μπορεί να πάθει κάποια βλάβη και να πέσει, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να αγχωθώ ακόμα περισσότερο.
Πώς επηρεάζεται η ζωή μας όταν ο φόβος ξεπερνάει τα όρια του φυσιολογικού;
Έτσι, η καθημερινότητα μας επηρεάζεται σημαντικά με αποτέλεσμα δραστηριότητες που κάποτε προκαλούσαν ικανοποίηση, να μοιάζουν όλο και πιο δύσκολες. Το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι περιορισμός της ζωής εξαιτίας της αποφυγής και η μείωση της ποιότητας της διάθεσης και της αυτοεκτίμησης.
Όσον αφορά τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, σίγουρα επηρεάζονται κυρίως δυσάρεστα, καθώς οι φοβίες μας κάνουν όλο και πιο άκαμπτους στην συμπεριφορά μας και κάποιες φορές οδηγούν στην απομόνωση την οποία το ίδιο το άτομο μπορεί να επιβάλλει στον εαυτό του, ώστε να μην εκθέτει τις ευάλωτες πλευρές του στους γύρω του. Συναισθήματα ντροπής, θυμού ή απόγνωσης συχνά συνυπάρχουν, ειδικά όταν το άτομο προβαίνει σε σύγκριση ανάμεσα στον εαυτό πριν να αποκτήσει τις φοβίες και μετά. Επιπλέον, οι κοντινοί μας άνθρωποι μπορεί να δυσκολεύονται να διαχειριστούν την κατάσταση και να μην δείχνουν την απαραίτητη κατανόηση ή να νιώθουν αμηχανία καθιστώντας τους μερικές φορές μη βοηθητικούς.
Τους φόβους μας πρέπει πρώτα να τους αναγνωρίσουμε για να μπορέσουμε να τους απομυθοποιήσουμε και να τους αντιμετωπίσουμε.
Δεν είναι ντροπή ούτε ένδειξη αδυναμίας χαρακτήρα για κάποιον να φοβάται. Ωστόσο, προκειμένου να αναγνωρίσουμε έναν φόβο πρέπει να είμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας και να «ακούμε» τα συναισθήματα μας
Πώς οι συνθήκες της κρίσης εντείνουν τους φόβους μας;
Στην κατάσταση της κρίσης οι άνθρωποι βιώνουν συναισθήματα ντροπής, ενοχής και φόβου όχι μόνο για την απώλεια της προσωπικής περιουσίας και των εισοδημάτων τους αλλά και για την απώλεια της κοινωνικής τους θέσης και την αβεβαιότητα για το μέλλον. Συνεπώς αυτό δημιουργεί όλο και πιο στρεσσογόνες συνθήκες κάτω από τις οποίες πρέπει να ανταποκριθούμε και επιβαρύνει τις ήδη υπάρχουσες δυσκολίες.
Υπάρχει ακόμα και ο φόβος της επιβίωσης ο οποίος είναι πιο δύσκολα διαχειρίσιμος γιατί είναι καθημερινός ενώ ο κίνδυνος απώλειας των λίγων αγαθών είναι υπαρκτός και συνδέεται με άλλα ζητήματα όπως η απώλεια της κοινωνικότητας, το αίσθημα του «άχρηστου» κτλ.
Μια επιπλέον δυσκολία στη διαχείριση έχει να κάνει με το γεγονός, τα χρήματα και ο χρόνος δεν περισσεύουν για να απευθυνθεί κανείς σε κάποιον ειδικό για να ζητήσει βοήθεια στην αντιμετώπιση του άγχους ή των φοβιών του όταν αυτό απαιτείται.
Άλλωστε μιλάμε για μία πρωτόγνωρη κατάσταση για πολλούς ανθρώπους οι οποίοι είχαν προγραμματίσει την ζωή τους με βάση τα δεδομένα που υπήρχαν πριν την κρίση.
Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου έμαθαν σε αυτό το οικογενειακό περιβάλλον ότι η συνέπεια στις υποχρεώσεις τους είναι μία σημαντικότατη αξία, βιώνουν φόβο και άγχος, καθώς νιώθουν ότι η εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους ως «αξιοπρεπείς», απειλείται να καταρρεύσει, εφόσον δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.
Ωστόσο ο παθολογικός φόβος, μας καθιστά δυσλειτουργικούς και στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες συμπεριφορές και καταστάσεις.
Η ύφεση, η ανεργία, οι μειώσεις εισοδημάτων και η διόγκωση της φτώχειας επιδείνωσαν τις συνθήκες διαβίωσης, ενέτειναν τα προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας και αύξησαν τα ποσοστά των αυτοκτονιών και της θνησιμότητας. Έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι σε περιόδους κρίσης όπου η κοινωνική συνοχή απειλείται, δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για ακραίες πρακτικές οι οποίες τελικά εκτονώνουν τον θυμό και την απόγνωση αλλά οδηγούν σε επικίνδυνες καταστάσεις και δίνουν συχνά πλασματικές λύσεις. Είναι στιγμές που δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τα συναισθήματα μας αλλά να προτάσσουμε την κριτική μας σκέψη ώστε να αξιολογούμε σωστά τις περιστάσεις.
Κάποιες φορές βέβαια τα αίτια μίας φοβίας μπορεί να κρύβουν βαθύτερα ζητήματα που αγγίζουν ανασφάλειες, εμπειρίες-τραυματικές ή όχι- που δεν έχουμε επεξεργαστεί επαρκώς αλλά και υπαρξιακές αναζητήσεις. Εκεί βρίσκεται η συμβολή του ειδικού, να διευκολύνει τον άνθρωπο που υποφέρει να φτάσει στην καρδιά του προβλήματος προσφέροντας κάτι παραπάνω από μία ανακούφιση.
Επίσης, αν υποφέρουμε από παθολογικό άγχος τις περισσότερες φορές αναγνωρίζουμε ότι ο φόβος που αισθανόμαστε είναι υπερβολικός ή παράλογος, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να σταματήσουμε να τον νιώθουμε, οπότε στενοχωριόμαστε και χάνουμε την λειτουργικότητά μας σε διάφορους τομείς όπως στην εργασία σου, στις κοινωνικές και διαπροσωπικές σου σχέσεις.
Αν παρατηρούμε ότι τα πράγματα δεν γίνονται καλύτερα, ότι η δυσφορία μας παραμένει σταθερή ή αυξάνει, ότι η ζωή μας έχει υποστεί σημαντικούς περιορισμούς, τότε χρειάζεται να επισκεφτούμε κάποιον ειδικό.
Μην αναβάλλετε συνέχεια, ο χρόνος είναι γιατρός όταν παρατηρείται μείωση των συμπτωμάτων. Στην αντίθετη περίπτωση (σταθερά άσχημη κατάσταση ή αυξανόμενη δυσκολία), ο χρόνος είναι εχθρός, καθώς βοηθά στην εγκατάσταση και χρονιότητα της διαταραχής~.
πηγή:Ελένη Κολτσίδα - Ψυχολόγος https://www.e-psychology.gr/anxiety-stress-phobias/1692-diafora-fovou-kai-fovias-kai-oikonomiki-krisi.html
